Saturday, May 2, 2015

****වළාකුලු බැම්ම **** (10)

 

"ගුඩ් මොර්නින් සර්"
"ආ ගුඩ් මොර්නින්... කට්ටිය ඔය ඉඩ තියෙන තැන් වලින් ඉද ගන්නකෝ..මිස්ටර් බස්නායක ඔයා ගිහින් ඒ රෙපෝට්ස් ටික අද හවස් වෙද්දි රෙඩි කරලා තියන්න එහෙනම්.මට දැන් මෙයාලට ටිකක් කතා කරන්න ඕන"

 

රොහාන් තේනුවර.අපේ අලුත් මැනේජර්.පෙනුමින් කෙලිලොල් බවක් පේන්න තිබ්බත් හරිම නීට් එකට ඇදගෙන හිටියා.මට මතකයි ලා නිල් පාට ෂර්ට් එකකුයි කලු කලිසමකුයි ඇදගෙන හිටියේ. ආ තව කලු පාටම ටයි එකකුත් දාලා හිටියා.ඒ රූම් එකට යන්න කලින් මට මතකයි යාලුවෙක් කිව්වා 'පොර හරියට සයිෆ් අලි ඛාන් වගේ ' කියලා.ඇත්තටම ඒ කියපු දේ ඔව් කියලා එයාව දැක්ක ගමන් මටත් හිතුනා.අපි ඔක්කොම පහළොස් දෙනෙක් විතර හිටියා.අලුත් සර්ට වහ වැටුනු කෙල්ලො දෙතුන් දෙනෙක් ඉස්සරහටම ගිහින් ඉද ගත්තා.මන් ඉතින් ඒ අයට ඉඩ දීලා පිටිපස්සෙ තිබ්බ විසිටර්ස්ලගේ චෙයාර් එකේ ඉදගත්තා.මිස්ටර් බස්නායක ගියාට පස්සේ අපේ මැනේජර් අපි හැමෝ දිහාම එක හුස්මටම බලාගෙන ගිහින් එයාගේ ටේබල් එකේ කොනකින් වාඩි උනා.ඒ වාඩි වෙන ගමන් එයා හොරෙන් වගේ මන් දිහා බැලුවා.ඒ බැල්ම මන් විතරක් නෙමේ මාත් එක්ක ඒ චෙයාර් එකේ ඉදගෙන හිටපු මනෝජුයි සදුනුයි දෙන්නම දැක්කා.ඒ මොනවා උනත් හේතුව මොකක් උනත් ඒ බැල්ම මගේ හිතේ තදින්ම ඇදුනා.

"හරි ඔයාලා දැනටමත් දන්නවා ඇතිනේ මාව.මන් රොහාන්.,රොහාන් තේනුවර.ඔයාලගේ අලුත් මැනේජර්.ඇත්තටම මැනේජර් කෙනෙක් විදියට මේ තමයි මගේ ෆස්ට් අපොයින්ට්මන්ට් එක.ලාස්ට් යියර් එකේ තමයි මන් මගේ මැනේජ්මෙන්ට් ට්‍රේනී එක්සෑම් එක ලිව්වේ.ඉතින් as a manager this is my first experience.so what i want you guys to co-op with me.actually I don't want to be your big boss.I just want to be friendly with you in every aspects හරිද?මටත් මේ ෆීල්ඩ් එකේ තව ඉගෙන ගන්න දේවල් ගොඩාක් තියෙනවා.ඉතින් ඔයාලගෙන් උනත් ඔපීනියන්ස් ගන්න මන් කැමති ඕනම දේකට.මොකද මේ සෙට් අප් එක ගැන ඔයාලා මට වඩා දන්නවනේ මෙච්චර කාලයක් මෙතන ඉදලා.so let's start from the beginning.ඒත් එක්කම i strictly want to tell you this thing that I care about the discipline a lot හරිද? no cheating no gossiping no betraying no blaming.we should work as a team....."

 

අපේ අලුත්  මනේජර් ලොකූ කතාවක් කලා.කොච්චර වෙලාවක් ගියත් එයා කතා කරන එක අහන් ඉන්න එක මට විතරක් නෙමේ අපි කාටවත් එපා වෙලා තිබ්බේ නෑ.'තව කතා කලානම් අහන් ඉන්න තිබ්බ' කියලා රූම් එකෙන් එලියට ආවට පස්සේ නයෝමි කිව්වා.ඒ කතාව කරනකම් ම එයා මන් දිහා බැලුවෙ නෑ.ඒත් ඒකෙ විශේෂයක් මට දැනුනේ නෑ.ඊට පස්සේ අපි ශේක් හෑන්ඩ් කලා.


"wish you all the best sir"

"thank you..may I know your name please?"

"සුලෝචනා"

"සුලෝචනා විතරද?"

"සුලෝචනා වීරසිරි"

"හ්ම්.. නයිස්.. "


අපේ දෙබස අහගෙන හිටපු යාලුවො ගොඩ දෙනෙක් අපිට විහිලු කලා.ඒත් ඒවා ගැන වැඩිය හිතන්න ඕන කමක් මට තිබ්බේ නෑ.වෙනදා වගේම මන් මගේ පාඩුවේ ඔහේ වැඩ කරගෙන ගියා.අලුත් සර්ත් අපිත් එක්ක හොදට කතා බහ කරලා හිටියා.ඒත් මාත් එක්ක ටිකක් වඩි පුර කතාවට එනවා කියලා මට නොතේරුනෙමත් නෑ.


ඒ කාලේ ගොඩාක් හෙමින් ලස්සනට ගලාගෙන ගියා.යාලුවොත් එක්ක ගෙවන ජීවිතේ පුදුමාකාර සැනසීමක් තිබ්බා.වනාත මුල්ලේ ගෙවපු ජීවිතේ ගැන මට අමතකම වෙලා තිබ්බා.නිශානි එයාගේ කැම්පස් එකේ වැඩ වලට හිර වෙලා හිටියා.අසයින්මන්ට්,ප්‍රසන්ටේෂන්,ටියුට්,ලෙක්චර්ස් කිය කියා හැමදාම යුනිවසිටි සිස්ටම් එකට බැන බැන හිටියා.ඒත් එයා ආසාවෙන් ඒ වැඩ ටික කරගෙන ගියා.කැම්පස් එකේ දෙවනි අවුරුද්ද පටන් ගෙන මාසයක් විතර ගියාම නිශානි එන්ගේජ් උනා එයාගේ කසින් එක්ක.ඒ වැඩ වලට උදව් වෙන්න ඕන හින්දා මන් දවස් තුනක්ම නිවාඩු දැම්මා.වැඩට ගිය දවසේ ඉදලා මන් මුලින්ම නිවාඩු ගත්තේ ඒකට.නිශානිනම් ගෙදර නැවතුනේ එන්ගේජ්මන්ට් එක දවසේ විතරයි.ඒත් මායි නිශානිගේ අම්මයි තාත්තයි අපි තුන් දෙනා හැමදේම හොදටම කලා.


කොහොම හරි එන්ගේජ්මන්ට් එකට පස්සේ දවසේ අපි ඩෙකරේෂන්ස් බාර දීපු ශොප් එකට බලන්ස් එක පේ කරන්න මන් ගියා.ඒක තිබ්බේ බම්බලපිටියේ.ගෙදර අස් පස් කරන වැඩ ටික කරලා මන් එහෙට යද්දි හවස් උනා.ඒවෙලාවේ ට්‍රැෆික් එකත් වැඩි හින්දා මන් එහෙ ගිහින් බිල් එක ගෙවලා ඉවර වෙනකොට හතහාමාර විතර වෙලා තිබ්බා.ඒ වැඩ ඉවර වෙලා ශොප් එක ඉස්සරහම තිබ්බ බස් හෝල්ට් එකට වෙලා බස් එකක් එනකන් ඉද්දි මගේ ඉස්සරහින් දැකලා පුරුදු කාර් එකක් නැවැත්තුවා.මන් හිටපු පැත්තේ ෂටර් එක පහත් කරලා කෙනෙක් මට කතා කලා.


"සුලෝචනා නගින්න"

ඒ අපේ සර්.

"නෑ සර් කමක් නෑ.දැන් බස් එකක් එයි."

"බස් ඉතින් ඕන තරම් එනවනෑ ළමයෝ.කෝ නගින්න ඉතින් මෙතන වඩි වෙලා නවත්තන් ඉන්න බෑ"


මට ඒ ආරාධනාව මග අරින්න මහා ලොකු හේතුවක් තිබ්බෙත් නැති නිසා මන් නැග්ගා.


"කොහෙද මේ රෑ?දැන් දවස් තුනක්ම ආවෙත් නෑ"

"මගේ යාලුවාගේ එන්ගේජ්මන්ට් එක තිබ්බා සර්.ඒකයි"

"අම්මෝ එන්ගේජ්මන්ට් එකට මෙහෙමනම් වෙඩින් එකට මාසයක්ම නිවාඩු දායි නේ මෙයා"

"එයා මගේ හොදම යාලුවා සර්.හරියට මගේම නන්ගි කෙනෙක් වගේ"

"සුලෝචනා අද දවල් ඉදලා මන් මුකුත් කාලා නෑ.අපි මොනවා හරි කාලා යමුද?"

"සර් දැන්"

"ඔව් ළමයො දැන් තමයි බඩගිනි මට"


එක පාරටම ඒ කරපු යෝජනාවට කොහොම ප්‍රතිචාර දක්වන්නද කියලා මට හිතාගන්න බැරි උනා.ඒත් සර් බඩගිනි කිව්වේ ඇත්තටමනම් ඒ යෝජනාව අහක දාන එක හරි නෑ කියලත් හිතුනා.ඒත් එක්කම 'එහෙනම් සර් කන්න මන් මෙතනින් බස් එකක් ගන්නම්' කියන්නත් හිතුනා.එහෙම හිතුනට ඒක කියාගන්න තරම් හයියක් තිබ්බේ නෑ..ඒ කොහොම උනත් මන් උත්තරයක් දෙන්නත් කලින්ම සර් රෙස්ටුරන්ට් එකක් ළග කාර් එක නතර කලත් එක්ක.


පැය භාගයක් විතර අපි එතන ඉදලා ආයෙම ආවා.සර් ගේ විස්තර ගොඩාක් මට කිව්වා.තව ආයෙම සර්ට සර් කියන්න එපාලු.රොහාන් කියන්නලු.මන් ගොඩාක් වෙලාවට කලේ අහන් හිටපු එක විතරයි.මගේ ගැනත් එක එක ඒවා ඇහුවා.ඒත් මන් කොහොම හරි මග ඇරියා.කටක් ඇරලා කියන්න පුලුවන් අතීතයක් මට නෑ කියලා දන්නේ මායි නිශානිලාගේ ගෙදර අයයි විතරනේ.


ආයෙම එන අතරේ ට්‍රැෆික් එකට හුග වෙලාවක් කාර් එක නවත්තන් ඉන්න උනා.එහෙම නවත්තපු එක තැනකදි අවුරුදු ගානකින් නොදැකපු කෙනෙක්ව මන් දැක්කා.ඒ මගේ අක්කා.එයා හිටියේ පාරෙන් එහා පැත්තේ තව කවුද පිරිමි කෙනෙක් එක්ක මොනවද මන්දා කියව කියව.හොදට දන්න කියන කෙනෙක් එක්ක වගේ කතා කර කර හිටියේ.ටිකක් වෙලා කතා කර කර ඉදලා අක්කා එතනම තිබ්බ කලු පාට බෙන්ස් එකට නැග්ගා.අනේ දයියනේ අක්ක තාමත් මේ ජරා රස්සවම කරනවද?මට ඇඩෙන්න වගේ උනා.ඒත් මගේ ජීවිතේන් මන් අක්කව ඈත් කරලා ගොඩාක් කල්.ආයෙම මන් එයා වෙනුවෙන් අඩන්නේ නෑ කියලා මන් එවෙලෙත් මගේ හිත පොරොන්දු කරගත්තා.පපුව ඇතුලේ හිර වෙලා තිබ්බ හැගීම් ලොකුම ලොකු සුසුමකින් පිට කරලා මන් ශීට් එකට හේත්තු වෙලා අනිත් පැත්ත බලාගත්තා. මන් ඉස්සීගෙන පුදුමෙන් වගේ බලාගෙන හිටපු නිසා සර්ත් සද්ද නැතුවම එතන වුන හැමදේම බලාගෙන ඉදලා.


"ඇයි සුලෝචනා පුදුමෙන් වගේ.ඕවා ඉතින් මේ පැත්තේ කොහොමත් තියෙනවානේ"

"හ්ම්ම්"

"සුලෝචනා මොකද හිතන්නේ ඒ වගේ තැන් වලදි කවුද වැරදි?"

"මන් දන්නෑ සර්"

"සර් නෙමේ රොහාන්..මන් කිව්වනේ ඔයාට"

"සොරි රොහාන්.මන් දන්නෑ.කවුරු වැරදි උනත් හරි උනත් ඒ දේ වැරදි"

"මන්නම් හිතන්නේ ඔතන සම්පූර්ණ වැරැද්ද ගෑණු අය."

"ඒ වුනාට එයාල කවුරුත් ආසාවෙන් ඕවා පටන්ගත්තා කියන්න බෑ රොහාන්.වැරදි ඒ ගෑණුන්ගේ අසරණකම්


වලදි බොරු මවලා ඕවට ඇදලා ගන්න හිතක් පපුවක් නැති මිනිස්සු"

මන් ආපු ආවේගෙන් එහෙම්මම කියාගෙන ගියා.

"සුලෝචනා ඇයි මේ නර්වස් වෙලා.කාල්ම් ඩවුන්.ඇයි මේ කොහෙවත් යන ගෑණු ගැන හිතලා ඔයා අප්සට්


යන්නේ."

"කොහෙවත් යන ගෑනියෙක් නෙමෙයි සර් එයා මගේ අක්කා"

මට ඉකිගැහුනා.


                      ------------නැවතත්----------






4 comments:

  1. ලස්සනයි සුසී.........................

    ReplyDelete
    Replies
    1. තැන්කූ පවුරේ... දිගටම ඉන්න එක ගැන සතුටුයි :)

      Delete
  2. සුසී තව ලියන්න ..... නව කතාවක් වගේ නේද...?

    ReplyDelete
    Replies
    1. කාලෙකින් දැක්කේ..ලියන්න ඕන නිහන්සා..

      ඔව් නවකතාවක් වගේ එකක් තමා :)

      Delete