****වළාකුලු බැම්ම **** (03)

මැගි ඇන්ටිගේ පුතා සුමනසිරි ඒ දවස්වල ලොකු සල්ලිකාරයෙක්.එයාට ලොකු ගෙයක් තිබ්බා වහන දෙක තුනකුත් තිබ්බා.ඒත් ඒ මුකුත් එයා පාවිච්චි කලේ නෑ.කුලියට දීල තිබ්බේ.මොකද ඒ ඔක්කොම හම්බ කරේ හොද අතකින් නෙමේ.අපි හිටපු පැත්තට ආයේ අමුතුවෙන්ම හදුන්වලා දෙන්න ඕන නැති කුඩු බිස්නස් කරලම තමා ඒ ඔක්කොම හම්බ කරේ.මැගි ඇන්ටිත් ඒ දේවල් වලට උල්පන්දම් දුන්නේ නැති උනාට සුමනසිරි ගේ වැඩ වලට විරුද්ධ උනේ නෑ.
දවසක් මැගි ඇන්ටි මට කිව්වා,
"කෙල්ලෙ උඹ ඔය ඉගෙන ගෙන මොනා කරන්නද බන්.?මොකෝ මහ අතු අල්ලනයැ.බලපන් අපේ කොල්ලත් දැන් පිලිවෙලක් වෙලා ඉන්න එකේ නරකද උබ ඒ ගැන හිතලා බැලුවොත්"
කියලා.

සුමනේ අයියා මොන ජරා රස්සාවක් කලත් එයා මටයි අක්කටයි හුගක් හොදින් සැලකුවා.බීලා බීලම අක්මාව නරක් වෙලා තාත්තා නැති උනාට පස්සේ අපි දෙන්නත් එක්ක ජීවත් වෙන්න අම්ම සුමනේ අයියගෙන් ගොඩාක් උදව් අරන් තිබ්බා.ඉතින් එහෙම තියෙද්දි මන් මැගී ඇන්ටි කියපු දේ අම්මට කිව්වම අම්මා ඔලුවේ අතගහ ගත්තේ "එහෙනම් ඌ මෙහෙමයි මගෙන් ණය ගන්න හදන්නෙ" කියලා.

"සුමනේ අයියා එහෙම නෑ අම්මේ ඔය මැගී ඇන්ටි මවාගන්න විකාර තමා..මන් සුමනේ අයියට කතා කරන්නම්"
මන් එහෙම කිව්වේ අම්මව ටිකක් හරි සනසන්න හිතාගෙන.

"උඹ මොනා කතාකරන්නද?පැහෙන් නැතුව හිටපන්."
අම්මා එවෙලේ හිටියේ දුකයි කේන්තියයි අසරණකමයි ඔක්කොම එකතුවෙලා හදපු තොණ්ඩුවකින් එල්ලිලා වගේ.

"නෑ අම්මේ සුමනේ අයියා මෙච්චර කාලෙකට මටයි අක්කටයි වරදක් කරලා නෑනේ.ඉතින් එයාගේ හිතේ එහෙම අදහසක් තියෙනවනම් මන් ඒක එයාට තේරුම් කරන්න බලන්නම්"

"නෑ ඕන නෑ උඹ හිටපන්කො.ඔය අම්මණ්ඩි ඔහොම දෙයක් තනි කැමැත්තට කියන්නෑ නේ.අපි බලමුකො..මට උගෙන් කිසි උදව්වක් ඕන නෑ මින් මතුවට.ඉදල හිටලා අත මාරුවක් ඉල්ලගත්ත පලියට මෙච්චර දෙයක් ඕනනම් ඊට හොදක් වහ ටිකක් කාලා මැරෙනවා"
අම්මා ඔහේ කටට ආපු ගොඩාක් ඒවා කියාගෙන ගියා.ඒත් මට හිතුනේ එතන එච්චර හිතන්න තරම් දෙයක් නෑ කියලා.මැගි ඇන්ටි කටට ආපු පලියට කියපු දෙයක් කියලා මට හිතුනේ..අපරාදේ මන් ඒක අම්මට කිව්වේ.
සුමනේ අයිය අනික ඔහොම දෙයක් මා එක්ක කතා කරල තිබ්බෙම නෑ.කතා කරන වෙලාවට කිව්වේ "පොඩ්ඩියේ උබ ඉගෙන ගනින් වියදම් ගැන මන් බලාගන්නම්" කියලා.අම්මලා නොදැකපු හොද පැත්තක් මන් ඒ මනුස්සයාගෙ දැක්ක.ඉතින් මට මේදේ මහා ලොකු ප්‍රශ්නයක් උනේ නෑ.
                                          **************

එතකොට මන් ඕලෙවල් ඉවර කරලා ගෙදරට වෙලා හිටියේ..අක්කා ගෙදර ඉදගෙන ඇදුම් මැහුවා.අම්මට වැඩි දැනුමක් නැති උනාට අක්කට ඕන උනා මන් ඒලෙවලුත් කරනවා දකින්න.

"මෙ පොඩ්ඩියේ උඹ ගෙදර නවතින්න ලෑස්ති වෙන්න එපා හොදද?? කොහොම හරි ඊලග විභාගෙත් කරන්න ඕන.හරිද"
එක දවසක් මන් ඇද උඩ වැතිරිලා පොතක් බල බල ඉද්දි අක්ක මගෙ අළගට ඇවිත් කිව්ව.මන් එහෙම්මම ඇද උඩ ඉද ගත්ත.
"ඒත් අක්කේ ඕවට වියදම් කරන්න කෝ සල්ලි"
"ඒවා උඹට අදාල නෑ පොඩ්ඩියේ.උඹට තියෙන්නේ ඉගෙන ගන්න"
"ඒත් අක්කෙ..."
"ඒත් මේත් නෙම...හිතන්න පොඩ්ඩියේ උබවත් මේ නරකාදියෙන් ගොඩ එන්නෝන ළමයෝ.අපි මේ නරකාදියේ ඉපදිලා මේකෙම මැරිලා යාවි ඒත් උබ..උබට එහෙම වෙන්න ඕඅන නෑ..මන් උබ තරම් දස්ස නෑ.ඉතින් උබ ඉගෙන ගනින්.මෙතන ජීවිතේ කොයි වෙලේද කියන්න බෑ පොඩ්ඩියේ.ඒ හින්දා උබ හොදට ඉගෙන ගෙන මේ ජරාවෙන් පිට වෙයන්..මට පුලුවන් අම්මව බලාගෙන ඉන්න.මන් කියන්නේ එච්චරයි නොතේරුම් කමට අම්මා හිටියට අම්මත් ආසයි අපි දෙන්නගෙන් එකෙක් හරි හොද සැපට ඉන්නවා දකින්න.ඒ හින්දා පොඩ්ඩියේ මේ අක්කා කියන විදිහට කරනව නේද?"

"අනෙ අක්කේ.."
මන් අක්කගෙ බෙල්ල බදාගෙන ඇඩුවා.මාත් එක්කම එකට ලොකු වුනු අක්කා මට වඩා දැනුම් තේරුම් ඇති ලොකුම ලොකු රූස්ස ගහක් වෙලා.ඒ ගහ යට මට මගේ මාලිගාව හදා ගන්නලු.එච්චර කාලෙකට මගේ ජීවිතේට බලාපොරොත්තුවක් කියන පහන්සිල දල්වන්න පුලුවන් උන එකම කෙනා තමයි ඒ.ඒත් මන් බය උනා මාත් මෙරුවෙක් වගේ ගිහින් දැවිලා අලුවෙලා යයි කියලා.ඒත් මට එවෙලේ ඒ මොහොතේ ඒ බවක් පෙන්නන්න ඕන උනේ නෑ.ජීවිතේට බලාපොරොත්තුවක් ඇති කරපු ඒ වීරවරිය ලග අධිෂ්ටානයේ කදුලු මිසක බියගුලු කමේ කදුලකට ඉඩක් නොතිබිය යුතුයි කියලා මට හිතුනා..


                -----නැවතත්-------------